KUMPULAN FIKMIN

1.      Fikmin #Nu Paduduaan Di Jero Saung#

Panon poé karasa morérét, usum halodo geus ngamimitian, kuring leumpang mapay galengan bari rarampéolan, awak asa pasiksak balas capé digawé sapopoé, rantang nu geus dieusian deungeun sangu ampir lésot tina cekelan, cai entéh haneut dina téko bararahé maseuhan sendal, na asa ku horéam poé ieu mah rék nganteuran ka sawah téh, tapi kuring karunya kanu jadi salaki pastina gé geus nungguan, reug kuring eureun lima meter tina saung, kadéngé sora nu keur uplek ngobrol,

“Kang iraha atuh badé ka rorompok téh?” sora awéwé, kuring apal saha nu boga sora,

“Sabar atuh bageur, da akang gé gaduh émutan” sora salaki kuring,

“Nya atuh tong lami teuing, ké si utun kaburu borojol” gebeg, satengah lumpat kuring muru saung, bréh Ceu Neni keur dikeukeupan ku salaki, teu loba omong, belewer rantang jeung téko dialungkeun kanu keur sosonoan, nu di jero saung tingkoréjat, walahwah weuleuhweuh kabanjur cai entéh jeung sangu panas.

2.      FIKMIN # Es krim #

Ténotét... ténotnét...t éténonénonét!!!

Sora tukang és krim, breg! barudak muru buruan,

“Mama, hoyonng és krim!” si Abang  ngagorowok meuni béntés padahal karék tilu taun

“Emahhh Emahhhh!!” si Adé pipilueun, nyalukan tukang és krim,

Barudak batur lalumpatan, sung song ngasongkeun  duit ka tukang és Krim,

Teu lila barudak batur récok di buruan, ting karétap ngalétakan és krim

Meuni bangun ni’mat, bari ting iihil aratoheun

“Mah, és krim Abang mana?” si Abang rumenghik,

Si Ade naék kana korsi, “Emahh... Emahhh!!” cenah nyalukan tukang és krim deui, nu di calukan haré-haré.

Deudeuh teuing budak yatim, kuring ngan ukur rumahuh, rumasa teu bisa mangmeulikeun.

3.      FIKMIN #Serat Pamungkas#

“Geulis kersa jadi bojo akang?” kang Iwan naros dina seratna

Kuring terus mikir bulak-baik, nyaan asa reuwas di talék ku jajaka kasép bari soléh

Saha  nu teu kabita?

Batur mah parebut pada hayang ka kang Iwan, na ari kuring kalah mandeg mayong??

“Muhun!” akhirna kuring ngajawab seratna,

Duh eta serat pamungkas, nu mungkas lalagasan urang duaan

Duh gusti, ngan hanjakal  pondok umur, ngan ukur opat welas taun rumah tangga jeung anjeun téh!

Serat anjeun nu pamungkas ku kuring diteuteup di usapan, jadi saksi nyurucudna cipanon kuring unggal peuting.

4.      FIKMIN # Ceukay #

Aya budak awéwé meuni atoh kabina-bina, dipangmeulikeun lejing anyar ku indungna,

Tadina mah rék nembongkeun ka bapana, sugan wé bapana muji gerentesna

Tuluy si lejing téh dipaké, gulak gilek hareupeun eunteung, nurutan model, gumeulis

“Euhh geuning kuring téh siga Syahrini!” manéhna muji sorangan

“Nyai! Eur naon éta?” bapana nanya

“Euh saé teu pak?” si nyai lalah malik nanya

“Saé naon siga ceukay!” bapana ngaléos

Si Nyai olohok mata simeuteun, kutan siga ceukay?

5.      FIKMIN # Sakaratul Maut #

Kerejet anjeun ngerejet siga nu  reuwas padahal keur tibra, kuring milu reuwas,

“Pa, kunaon? Laa ilaaha illallohhh!” kuring ngaharewos,

Hrokk, anjeun nyegrok, ngalieuk ka katuhu, tuluy beunta sakedap,

Kuring ukur olohok,

“Laailaa ha illalohh” anjeun ngaharéwos, les taya deui sora, ngan éta nu ku anjeun dikedalkeun

Taya deui kecap “ I love You” sumawonna “ I miss You “ mah,

Mun bisa mah kuring nyarita ka Izrail, anjeun tong waka dibawa, kuring sono kénéh!

6.      SAEMBARA # Romadon pamungkas #

“Mah, ngolek téh tong amis teuing atuh!”

“Mah, tos sabara kali khatam Qur’an?”

“Mah, tos siap mudikna?”

“Mah, tong mésér acuk waé atuh bosen!”

Naha ku bawél-bawél  teuing nya teu cara sasari, biasana gé cicingeun salaki téh!

Asa aranéh karasana,

Ayeuna kuring karék sadar, harita téh Romadon pamungkas keur anjeun mah!

Romadon ayeuna kuring nyorangan, ngan cimata nu maturan katrésna.

7.      FIKMIN #Nu Balanja peuting-peuting#

Tok tok tok! Sora nu keketrok kana panto, buru-buru kukuring dibuka, karunya bisi nu rék meuli béas, keun waé geus peuting gé, da teu téga mun ningali batur wayah kieu can nyangu mah.

“Mangga badé mésér béas?” cekéng bari muka panto, lalaki nu ngajega hareupen panto ukur unggeuk, teu lila ngasongkeun duit tujuh rébu, salétereun. Gura-giru béas diwadahan kana kantong kérésék hideung, manéhna nampanan, leungeunna karasa nyeuceup tiis.

Geus dibéré téh naha bet teu buru-buru ingkah kalah terus ngajanteng, nu gélo kitu?, tapi beungeutna asa-asa, manéhna terus tungkul, kuring nelek-nelek panasaran, buukna nu rada panjang nutupan bengeutna nu pias, janggot jeung kumisna teu kaurus,

“Néng tos hilap ka akang?” sorana haroshos, angin ngagelebug, hawa peuting beuki tiis nyecep jeung matak keueung,

“Akang saha?” teu ngajawab, ngan terus wé ngajanteng, rék dititah asup ka jero téh sieun jalma jahat.

“Argg!!” kuring ngoréjat, kutan ngan saukur ngimpi?! Hampura kang, ayeuna téh malem juma’ah, kuring poho teu maca Yasin keur anjeun.

8.      Fikmin  # Sukma 1 #

Isuk-isuk Sukma geus ngaliwat hareupun imah, sabot kuring keur nyapukeun runtah.

“Badé kamana geulis?” kuring nanya, Sukma ngan ukur kerung, leungeunna rébo ku babawaan

“Badé ka bumi mamah Euis, mamah Tina mah galak!” pokna terus tungkul, sérédét haté nyérédét, tatangkalan siga nu ngajebian. Luk tungkul, panon karasa baseuh, inget kana dosa kuring basa keur bobogohan jeung Tina.

“Om, badé nganteur?” Sukma ngagebah kuring nu kalah ngalamun,

“éhh hayu!” giak, ku kuirng budak téh dipangku,

“Naha mamah Tina maké galak?” kuring nanya, Sukma kalah rambisak,

“Da saur mamah Tina gé Sukma mah sanés putra pa Barna, tapi putra nu gélo” reg kuring ngarandeg, haté ngahéab,

“Enya kitu Om?” budak terus norowéco, kuring beuki ngabigeu, bingung teuing kudu kumaha ngajawabna,

‘Deueuh teuing geulis, hampura bapa!’ haté kuring galécok, bari terus leumpang muru imah Barna lanceuk kuring nu geus daék ngawin Tina baheula basa kuring kudu dines ka luar Jawa.

9.      Fikmin # Sukma 2 #

Kuring ngan ukur ngeluk, basa kang Barna datang jeung Euis pamajikanana, sakedapan mah imah ngadadak simpé,

“Cép, kumaha sanggup kawin ka néng Tina?” tanya kang Barna,

“Enya karunya budak atuh, Cép!” téh Euis mairan, kuring beuki ngeluk, ras inget ka Tina, indungna Sukma, tapi da  Sukma mah leuwih montél ka uwana, nu jadi bapa angkatna,

“Om, punya istri atuh siga Papap!” Sukma nyeletuk, siga nu ngarti kana obrolan kolot, padahal umurna karek lima taun

“Tuh nya budak gé ngartieun, naha cenah si Om teu kawin waé” kang Brana ngahéhéh, kuirng ukur seuri konéng,

“Hayu mun érék ku akang dianteur ayeuna” kang Barna maksa, antukna mah kuring nuturkeun kang Barna jeung teh Euis kana mobilna,

***

“Teu sudi najis teuing siah kudu kawin ka jalma teu gableg cédo!” Neng Tina poporongos bari ngabanting panto, serrr kuring dumadakan paranas tiris,

‘Hampura geulis!’ Sukma nu ngagoak buru-buru dipangku.

10.  Fikmin # Sukma 3#

“Om! Om! Sora Sukma ngageroan tiluar panto hareup, bari leungeunna terus keketrok, rusuh!

“Aya naon geulis?” buru-buru panto dibukakeun, bréh Sukma nu beuki geulis ngelol bari rambisak, tuluy  ngagabrug,

umurna geus dua puluh  lima taun, saminggu deui rek laki rabi jeung urang Bandung.

“Papap Om!, Papap! “ Sukma kalah terus ngaleketey,

***

Di rohangan tamu kang Barna keur pada ngagulung, ngalenggerek teu nyawaan, téh Euis rambisak bari nyuuh na lahunan, Tina ogé aya hareupeun Sukma,

Sacewir keretas diasongkeun ku téh Euis, surat wasiat keur kuring, buru-buru dibaca na jero haté

“Cép, wayahna anjeun kudu daék jadi wali Sukma, uing geus  kuat  bisi pondok umur! Omat nitip Euis, baheula kuring daék ngawin Tina, ayeuna gé manéh judu daék ngawin Euis!”

Surat terus dipencrong bari dibaca sababaraha balikan, Tina mencrong ti kajauhan teuteupna siga nu meréan ayeuna mah, haté kuring marojéngja,

‘Hampura wé Tina! Bongan anjeun make cua!’

11.  Fikmin # Hiji-hiji! #

“Akang!! Asup!” paribasa si Néni mah, mun kuring ngaliwat ka hareupeun imah manéhna, sok ngagorowok nitah salakina asup ka jero,

‘Duh gusti abong kuring rangda teu boga, naa kasieunan teh meuni kacida Néni!”, haté kuring asa digeurihan ku hinis,

Néni kacida bogohna ka salakina, meuni kasieunan salakina kabéngbat ku awéwé séjén, komo ku rangda model kuring, padahal dina dedeg  mah jauh pisan jeung jenatna, ngan pédah kang Udin mah jalma réa dunya.

“Matak gé atuh boga salaki téh diurus sina tong geringan méh panjang umur!” sora Néni meuni nongtoréng hareupeun kuring basa kuring balanja di warung ceu Atik, nu lain ting kecewis,

Lain ngan sakali Néni ngahina jeung nyindiran kuring pédah kuring ditinggalkeun maot ku salaki, tapi saha nu  hayang jadi rangda? Ieu mah geus waktuna wé, kuring ngan bisa ngadunga kanu kawasa

Isuk-isuk ibur salelembur, kang Udin maot tabrakan bari nangkeup awéwé bahenol

‘Hiji-hiji nya, Nén!’ cekéng na jero haté.

12.  Fikmin # Cau #

Cau Siem nu meunang ngala sababaraha poé katukang masih kénéh ngajugrug dina luhur méja, cau sasikat téh can aya saurang gé nu noél, kulitna geus coklat kolot, dagingna geus ladu, kabayang rasana pasti amis pisan, kodongkang kuring nyokot hiji, karék gé rék am, aya nu ngadéhém ti jero kamer,

“Lain cau téh keur bapa, Mah?” pokna, kakarék kadengé deui sora salaki nu geus lila tara patanya,

“Naha atuh teu dituang waé, geus ampir buruk cauna gé” belewek cau sasiki dibelewekeun kabéh, amis ngageleser maseuhan tikoro nu hanaang, gap kana cai entéh nu keur meujeuhna rumegot,

“Salah saha? Da Mamah gé geus tara maliré cau nu bapa!” pokna siga nu ambek,

“Naha maké nyalahkeun uing? Mojoh wé ku bapa sok dibikeun wae ka si Tuti, nya uing mah embung kagabéan waé sésa!!” Kuring sarua ambek,

Belewer sésa cau dialungkeun kana wadah runtah, perang dingin pasti  beuki ngalilaan.

13.  Fikmin # Dokter Is #

Haté teu puguh rasa basa nampanan kérésék gedé, eusina rupa-rupa kadaharan barudak jeung buah-buahan, “Kangge murangkalih teh!” kitu basana téh, bari émut ngagelenyu,“Hatur nuhun pa dokter!” kuring ngan ukur nganuhunkeun

Dokter Is téh nu baheula mariksa salaki basa jenatna kaserang kasawat jantung nepika maotna di RSUD, nya manéhna pisan nu nyangkéh kuring basa kuring pingsan ogé.

Ti harita, dokter Is sok ngiriman ésémés nanyakeun kayaan barudak, terus neleponan,  tuluy remen datang ka imah.

Hapé ngageter, ditingali aya ésémés ti pa dokter,

“Téh, kersa teu janten bojo abdi?” kuring ngagebeg, maenya aya dokter kasép tur soléh daeukeun ka rangda busil siga kuring? Asa teu percaya! Teu lila hapé ngageter deui,

“Téh emut teu ka abdi réréncangan basa nuju di SMP, abdi Ismail!” kabayang ayeuna saha dokter Is teh, wajahna keur di SMP narémbongan dina kongkolak panon, kuring ngabelenyéh, ayeuna mah haté kuring nu ngageter, dunya dumadakan jadi lega.

14.  Fikmin # Anjeun #

Anjeun pisan nu jadi saksi, dina hiji peuting nu pinuh ku kabungah jeung seungit malati. Paduduaan pogot ngaleupaskeun kasono nu geus lila dipahing kusabab acan halal. Anjeun ngan saukur ngarekét,siga nu milu atoh jeung bagja. 

Anjuen oge nu geus jadi saksi, gubragna jalma-jalma anyar ka alam dunya, anjeun ngan ukur ngarekét teu loba carita.

Sabaraha taun kaliwat anjeun ge nyaksian, nu ting harewos di unggal peuting, atawa nu nyakakak bari silih keukeupan kebek ku kabungah pédah meunang rijki nu leuwih loba, anjeun gé milu atoh, rerekétan taya eureunna.

Anjuen ogé remen nyaksian, nu silih tonggongan pabaeud-baeud teu patanya nepika tilu poéna, tapi antukna silih rampa silih mikaasih sanggeus pacantel deui, jangji satia satuhu silih jagaan mungguh sawarga Alloh nu diudagna.

Anjeun nu dibeli ku kuring make duit  saharga sajuta pérak geus jadi saksi, nepika ayeuna pisan, masih nyaksian nyurucudna cimata kuring unggal peuting.

15.  Fikmin # Konci #

“Dén, manéh mah pagawé anyar geus dipercaya ku ibu direktur euy!” ceuk Anton ngaharéwos sirik, konci imah bu direktur dikeupeul pageuh, si Ibu amanat ka kuring titah nungguan imahna peuting engké, “ Ibu rék néang heula si bapa ka Jakarta” kitu pokna téh, kuring unggeuk bari teu ngarti, “Naha teu nitah pagawé heubeul?”

Hareupeun imahna kuring ngajanteng, inget kana papagon pa Ustad Engkus di pangajian, “Teu meunang asup ka imah batur kacuali: imah kolot,lanceuk, adi, alo, uwa,bibi, jeung réa-réa deui, atawa lamun dititah asup jeung dibéré injeum koncina, saméméh asup tong poho uluk salam”

“Assalamu’alaikum” pok téh lalaunan, mun ditarikeun gé moal aya nu ngajawab da pasti longsong. Trek! Konci diputerkeun, bray pantona muka, kuring ngajenghok, tuur ngadadak nyorodcod, jantung ngageder, leuleus asa dipupul bayu, dina luhur sofa nu boga imah keur saré teu make baju. “Anton hanjakal kuring teu ngajak ilaing!” les kuring kapiuhan.